We gaven voorrang aan het op de markt brengen van de Korgue (ook bekend als de “Deka-Korg”), die een polyfone geluidsgenerator gebruikte, omdat we geloofden dat een monofoon instrument dat geen akkoorden kon spelen ook al had het een keyboard, niet goed ontvangen zou worden. Helaas verkocht de Korgue, ondanks de vele nieuwe functies zoals de Traveler-controller, helemaal niet goed vanwege ons gebrek aan een distributienetwerk en het feit dat het instrument duur was. Onze volgende stap was het aanbieden van de monofone miniKORG 700 en 700S synthesizers. Hoewel we in Japan wat klachten ontvingen over het feit dat je geen akkoorden kon spelen op deze instrumenten, en klanten bang waren dat het product misschien defect was, waren deze synthesizers wereldwijd een groot succes vanwege hun stabiele toonhoogte en ongelooflijke geluidskwaliteit.

Het jaar daarop brachten we de 800DV uit, een tweestemmige synthesizer die was uitgerust met twee miniKORG 700-geluidsgeneratoren en die twee verschillende toonhoogtes en geluiden tegelijk kon afspelen als je twee verschillende noten op het toetsenbord speelde. Hoewel DV stond voor “double voice”, vond ik dat twee stemmen echt niet genoeg waren, en dus hebben we onze inspanningen gericht op het ontwikkelen van een polyfoon instrument vlak nadat de 800DV was uitgebracht.

Een van de verschillen tussen het geluid van een synthesizer en een orgel is dat synthesizers een VCF (voltage-controlled filter) hebben om de harmonischen van het geluid in de tijd te veranderen. Het jaar voordat we de PS-3000 serie uitbrachten, maakten we de PE-1000 Polyphonic Ensemble. Dit instrument had 60 oscillatoren (één per toets) die afzonderlijk gestemd konden worden en 60 basis EG's (envelopgeneratoren) en een VCF. Hoewel we de PE-1000 geen synthesizer noemden, was dit wel degelijk een polyfone synthesizer.

Bij het schrijven van deze herinneringen ging ik terug naar de handgeschreven schakelschema's en mechanische tekeningen van de PS-3300. Deze documenten herinnerden me er in detail aan waarom we dit instrument destijds ontwikkelden en hoe het was om het te ontwikkelen. Ons idee van “polyfoon” in die tijd was bijvoorbeeld heel anders dan hoe we er nu over denken. Het zou niet inspirerend zijn als je een polyfone synthesizer gewoon zou behandelen als een monofone synthesizer die met akkoorden wordt gespeeld. We hadden daar allerlei ideeën over, gezien het feit dat we een instrument hadden dat meer dan één noot tegelijk kon laten klinken. Wat als de synthesizer bijvoorbeeld toonhoogtes kon genereren in allerlei stemmingen, niet alleen gelijkzwevende? Of, wat als het instrument geluiden zou kunnen maken door noten niet alleen als akkoorden te produceren, maar als clusters van tonen? Dit instrument trok zelfs de aandacht van mensen die onderzoek doen naar verschillende stemmingen, en werd zo aangepast dat spelers de stemming konden veranderen naarmate het nummer vorderde.

Hoewel er niet veel exemplaren van de PS-3000 serie werden uitgebracht vanwege de hoge prijs, werden de technische elementen die voor deze modellen werden ontwikkeld de impuls voor het maken van veel andere producten, waaronder de MS-20 synthesizer, de M-500 SP (micro-preset) presetsynthesizer met luidsprekers, de X-911 gitaarsynthesizer enzovoort. Ik moet hieraan toevoegen dat hoewel de PS-3000 zijn debuut maakte als een “volledig polyfone synthesizer” waarbij alle toetsen die je bespeelt samen geluid produceren, we dat intern niet echt getest hadden, omdat je voor elke toets een vinger nodig zou hebben, of 48 vingers om dat te doen. Dat gezegd hebbende, kwam ik een paar jaar geleden een band tegen die dit deed. Een aantal bandleden verzamelden zich rond het keyboard op het podium en samen bespeelden ze alle toetsen tegelijk, waarmee ze eindelijk bewezen dat ons product volledig polyfoon was! Ik zat in het publiek en toen ik dat zag, haalde ik voor het eerst in tientallen jaren opgelucht adem.